رشد مو می تواند علت اصلی کاهش شنوایی در سن را معکوس کند

محققان ماساچوست چشم و گوش، فرضیه جدیدی را برای توضیح میزان کم شنوایی مربوط به سن ارائه می دهند. به گزارش خبرگزاری علم و فناوری و به نقل از نیواطلس؛ یک مطالعه برجسته، به رهبری محققان ماساچوست چشم و گوش، فرضیه جدیدی را برای توضیح میزان کم شنوایی مربوط به سن ارائه می دهد، دیدگاه […]

محققان ماساچوست چشم و گوش، فرضیه جدیدی را برای توضیح میزان کم شنوایی مربوط به سن ارائه می دهند.

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری و به نقل از نیواطلس؛ یک مطالعه برجسته، به رهبری محققان ماساچوست چشم و گوش، فرضیه جدیدی را برای توضیح میزان کم شنوایی مربوط به سن ارائه می دهد، دیدگاه غالب را که بیش از نیم قرن از علوم پزشکی بر آن حاکم شده است، به چالش می کشد. تحقیقات جدید شواهدی را ارائه می دهد که نشان می دهد کاهش شنوایی مربوط به سن در درجه اول ناشی از آسیب انباشته شده به سلولهای موی حسی گوش داخلی است و فناوریهای بازسازی مو ممکن است درمانهای جدیدی را ارائه دهند.

به طور کلی تصور می شود که پره بیکوز یا کاهش شنوایی مربوط به سن، ناشی از عروق استریایی آهسته انحطاط آور است که بخش مهمی از حلزون است. تحقیقات قبلی درباره حیوانات نشان داده است که آتروفی ناشی از سن در استری عروقی باعث کاهش شنوایی می شود، و فرض کلی در بین بسیاری از دانشمندان این بوده است که این روند همچنین در مورد کم شنوایی مرتبط با سن در انسان صدق می کند.

بررسی دقیق گوش داخلی انسان فقط با استفاده از نمونه های کالبد شکافی پس از مرگ انجام می شود. یک مطالعه جدید انجام شده برای انجام بزرگترین و دقیق ترین تجزیه و تحلیل نمونه کالبد شکافی برای درک آسیب شناسی کم شنوایی مربوط به سن است.

این مطالعه با بررسی دقیق بیش از 120 نمونه کالبد شکافی گوش داخلی انسان انجام شده است. بیشتر نمونه ها با داده های صوتی جمع آوری شده در حالی که افراد زنده بودند همراه بودند و به محققان این امکان را می دهد تا داده های آناتومیکی را با الگوهای کم شنوایی به وضوح همبستگی کنند.

یافته بزرگ در این مطالعه آسیب به عروق استریا با شدت یا الگوی کم شنوایی ارتباطی ندارد. در عوض، دقیق ترین پیش بینی کننده کاهش شنوایی میزان و محل مرگ سلول های مو بود.

آنچه این نشان می دهد این است که آسیب رساندن به سلولهای موی حسی در حلزون ممکن است علت اصلی پیشگیری از بروز باشد، و این نشان می دهد که کاهش شنوایی مرتبط با سن نتیجه غیرقابل اجتناب از پیری نیست بلکه در عوض بیشتر مربوط به یک عمر بیش از حد صوتی است.

ام.کارلوس لیبرمن، نویسنده همکار این مطالعه شرح داد: مرگ بیشتر سلول های مو در گوش انسان حاکی از آن است که ضایعات شنوایی با فرکانس بالا که منجر به پیشگیری از بروز می شوند، قابل اجتناب هستند و منعکس کننده عمده آسیب های ناشی از مواجهه با محیط زیست است. این احتمال وجود دارد که اگر در مراقبت از گوش های خود در حین انجام فعالیت های پر سروصدا، یا اجتناب از آنها به طور کامل مراقب باشیم، همه می توانستیم در دوران پیری بهتر بشنویم.

پیزه وو، نویسنده اصلی تحقیق جدید، می گوید این یافته جدید تحقیق پتانسیل را برای درمان های آینده برای بهبود شنوایی در افراد مسن به طور چشمگیری گسترش می دهد. اگر این نوع آسیب سلول مو در واقع اصلی ترین علت بروز پیشگیری از بیماری باشد، می توان تعدادی از پیشرفت های اخیر در بازسازی سلول های مو را برای درمان کم شنوایی دوباره تغییر داد.

وی گفت: مطالعه ما باعث ارتکاب جزم در مورد علت اصلی کاهش شنوایی در سن می شود. مستند سازی نقش اصلی ریزش موی پیشرونده سلولهای مو در ضعف شنوایی سالخوردگی به این معنی است که میلیون ها نفر که از این بیماری رنج می برند می توانند از روشهای ترمیمی سلولهای مو که محور تحقیقات در حال انجام در سراسر جهان هستند بهره مند شوند.

این مطالعه جدید در مجله JNeurosci منتشر شد.