در ادامه گزارش ۲۲ خرداد ۱۴۰۰خبرگزاری ایکنا آمده است: بارها شاهد حضور دختران کم سن و سالی که یا به دلیل نداشتن پدر و مادر یا فقر خانوادگی سر چهارراه‌ها دست‌فروشی می‌کنند و درکی از دنیای شاد کودکانه خود ندارند بوده‌ایم، اما به راستی تفاوت این افراد با دختر بچه‌های کوچکی که با وجود نعمت پدر و مادر در فضای مجازی به کار گرفته شده‌اند و کودکی آنها دست مایه کسب درآمد والدین شده است و بسیار زودتر از درک دنیای کودکی پا در دنیای بزرگسالی و بلوغ می‌گذارند چیست؟

به گزارش ایکنا، امروز ۲۲ خردادماه با دو مناسبت روز دختر و روز مبارزه با کار کودکان همزمان شده است. با همین انگیزه به سراغ دخترانی از سرزمینمان رفتیم که خیلی زود با دنیای کودکانه دخترانه مجبور به وداع شدند و طعم کار و بزرگسالی رو بسیار پیش از موعد تجربه کردند؛ خواه به واسطه نداشتن پدر و مادر و یا فقر، خواه با وجود دارا بودن سایه‌ای امن به نام والدین.

وجود آسیب‌ها و مشکلات اجتماعی در هر جامعه، کودکان را بیش از گروه‌های دیگر در معرض خطر قرار می‌دهد و به رشد و سلامت آنان آسیب می‌رساند. در کشور ما نیز کودکان به دلایل مختلف(اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و …) با آسیب‌ها و مشکلات متعددی روبرو هستند. کودکان کار و خیابان از جمله کودکان در معرض آسیب هستند که عمدتاً به دلایل اقتصادی بیشترین وقت خود را در محیط‌های ناامن و پرمخاطره می‌گذرانند و در نتیجه این کودکان، به ویژه دختران، بیشتر در معرض خطرات گوناگون قرار می‌گیرند.

وضعیت خاص کودکان خیابانی سبب شده تا آنها، هم در جامعه، هم در محیط خانواده، در معرض انواع سوءاستفاده‌ها و آسیب‌ها قرار گیرند و به یکی از معضلات گریبان‎گیر شهرهای بزرگ در جهان معاصر تبدیل شوند. پدیده کودکان کار خیابانی مشکلی اجتماعی است که از دیرباز در کشورهای مختلف از جمله کشور ما وجود داشته و دارد. ورود کودکان به خیابان بیشتر معلول شرایط نامطلوب کودکان در خانواده‌های نابسامان و از هم گسیخته و مجموعه‌ای از عوامل خانوادگی مانند طلاق، بی‌سرپرستی و بدرفتاری با کودکان در خانواده و مشکلات اقتصادی در پدید آمدن کودکان خیابانی مؤثر بوده‌اند.

فعالیت اغلب این کودکان، دست فروشی کالاهای کوچک و ارزان همچون فال، شکلات و آدامس، گل و مشاغلی مانند وزن‌کشی، واکس زدن، پاک کردن شیشه ماشین‌ها و اسفند دودکنی است که کارهای متعارف‌تری نسبت به جمع‌آوری زباله و نان خشک و تکدی‌گری است. این پدیده محصول و انعکاسی از شرایط زیست اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی اقشار تهی‌دست جامعه و حاشیه‌نشینان است.

اما این پدیده و تصاویری که در خیابان مشاهده کرده‌اید را در نظر بگیرید، یکی از چیزهایی در برخورد با این کودکان به خودمان می‌گوییم این است که‌ ای کاش می‌توانستیم برای این کودکان کاری انجام دهیم! اما همه چیز در خیابان و سوءاستفاده برخی اشخاص و گروه‌های خاص، از کودکان ختم نمی‌شود.

هستند کودکانی که در چارچوب خانواده و فضای به ظاهر امن در کنار پدر و مادر زندگی می‌کنند، اما دستشان گرفته می‌شود و وسط توجهات اینستاگرام پرت می‌شوند.

ویدئوی کودکان شیرین‌زبان که کارهای بامزه انجام می‌دهند در اینستاگرام توجه همه را جلب و به‌سرعت گُل می‌کند. ویدئوهای بعدی و بعدی منجر به ایجاد یک صفحه مجزا برای این کودکان می‌شود و لحظات شخصی کودک از سوی والدین آن‌ها به نمایش گذاشته می‌شود.

اصطلاح کودکان کار اینستاگرامی، به پدیده‌های نوظهور در فضای مجازی اشاره دارد که کودکان توسط والدینشان به خدمت گرفته می‌شوند تا از طریق به نمایش گذاشتن جنبه‌های مختلف حیات زیستی‌شان، سودآور باشند و بدن و تعاملات کودک در این صفحات به مثابه عنصر نمایش، عنصر هویت‌دهنده و برندساز مادر، عرصه‌ای برای تبلیغات و نیز اطلاعات شخصی کودک به مثابه عرصه‌ای برای ارضای حس کنجکاوی تا از طریق جذب فالوئرهای بیشتر، خانواده‌های آنان بتوانند سود بیشتری از شرکت‌های تبلیغاتی کسب کنند.

همه این اتفاق‌ها در حالی است که حضور افراد در فضای مجازی همواره رو به افزایش است. در سال ۲۰۱۵ بیش از ۳ میلیارد و ۳۰۰ میلیون کاربر اینترنت در سطح جهان ثبت شد که قاره آسیا، با بیش از ۵۵ درصد بیشترین سهم را در میان قاره‌های جهان داشت. در ایران نیز تعداد کاربران اینترنت از ۲۵ هزار نفر در سال ۲۰۰۰، به ۴۶ میلیون و ۸۰۰ هزار نفر در سال ۲۰۱۵ رسیده و ضریب نفوذ اینترنت نیز به ۵۷ درصد افزایش یافته است که از ضریب نفوذ کل جهان و ضریب نفوذ خاورمیانه بالاتر است. در این بین اینستاگرام به عنوان یکی از بسترهای مجازی برای اشتراک عکس با حدود ۶۰۰ میلیون کاربر فعال در سراسر جهان مطرح است. چنین عددی از کاربران فعال بسیار جالب توجه و نشانی از تأثیرات بالقوه این فضا بر کاربران است.ایکنا